Het f-woord

Een tijdje geleden heb ik het besloten. Ik ben principieel nergens fan van. Het was een grootse beslissing die niks in mijn leven veranderde omdat ik nooit ergens fan van ben geweest. Dat wil ik graag zou houden. Het komt vooral ook door het woord. Fán, je wilt toch niet ergens fan van zijn. Bij fans denk ik aan hordes gillende meisjes die flauwvallen als ze een handtekening van Justin Bieber krijgen, aan vrouwen van vijfenveertig met een ‘I♥Robbie’ T-shirt, en aan meiden die op elke Instagram foto van Nick en Simon reageren en steevast eindigen met ‘PS Simon, je bent zóó knap’.
Neehee, ik houd me verre van de fans op deze aardbol. Dat neemt niet weg dat ik geen favoriete zanger heb. Integendeel, al sinds jaren luister ik naar Jack Johnson, kijk ik interviews met hem en gebruik ik Google Translate om de – overigens vaak briljante – songteksten te begrijpen. Ik heb zes albums in mijn kast liggen en heel wat gedownloade liedjes op mijn computer, en  ik heb – zelfs dat – af en toe een foto van hem als achtergrond op mijn computer. Maar waag het niet me fan te noemen. Ik bén ér géén fán ván.
Net zoals ik ook absoluut geen fan ben van Wie is de mol?, een  fantastisch programma met een geweldig concept, leuke deelnemers, schitterend camerawerk  en  briljante montage. Echt. Het is het enige televisieprogramma dat ik volg, maar – voor de duidelijkheid – ik ben geen fan.
Het is zo jammer dat het f-woord zo’n nare bijsmaak heeft gekregen want wat ben ik dan? Synoniemen.net geeft een aantal opties.
‘Bewonderaar’? Klinkt een beetje eng. ‘Supporter,’ het is geen voetbalclub. ‘Freak,’ mwoah, ‘fanaticus,’ nee. Het enige woord wat er tussenstaat en geen bijsmaak heeft is ‘ventilator,’ maar dat dekt niet echt de lading.
Ik zou zelf een woord kunnen bedenken, maar zodra mensen het gebruiken klopt de betekenis niet meer. Daarom heb ik besloten, vlak na het moment dat ik besloot nergens fan van te zijn, dat wat ik wel ben geen naam te geven. Want – om maar even iets griezeligs met een verkeerde bijsmaak te zeggen – hier schieten woorden te kort. Hwel.

Rollator

Ontroering toen ik deze man zag schaatsen. Voetje voor voetje. Ik weet zeker dat hij vroeger de elfstedentocht nog heeft geschaatst. Kapot was ie er gisteren van dat het er dit jaar geen tocht gehouden zou worden. Maar vanochtend werd hij wakker en zei tegen zijn vrouw, ‘ik ga schaatsen vandaag.’ Z’n vrouw glimlachte, ‘je kunt toch nauwelijks lopen, Willem, dat gaat echt niet meer, jongen.’ Maar Willem liep naar de slaapkamer. ‘Ik kan toch lopen met een rollator,’ antwoordde hij terwijl hij zijn diktste trui uit de kast trok. Met zijn schaatsen in een oude boodschappentas en grote sneeuwlaarzen aan liep hij de deur uit. Hoofschuddend keek zijn vrouw hem na, terwijl hij door het tuinhekje liep. Maar Willem ging schaatsen. Met een rollator dan wel, maar hij gíng schaatsen. En hij genoot er net zo van als vroeger. En toen zijn vrouw hem na een tijdje achterna kwam met een thermoskan vol warme koffie was hij de gelukkigste oude man op aarde.

Kingsize

Hoe kon ik het vergeten om het linkje naar de Kingsize hier op te zetten.
Kingsize is onze schoolkrant en ik ben de trotste hoofdredacteur.
Op bladzijde 4 vind je de lerarenlimericks.
Op bladzijde 6 vind je het welbekende ‘Broertjessmokkel’.
En op bladzijde 17, 18 en 19 vind je het uitgebreide interview met mevrouw Du Pon, lerares aardrijkskunde.
Ook alle andere artikelen zijn zeer aan te raden.

Laat me weten wat je ervan vond!

http://portal.schoolmagazine.nl/online/Bornego%20College/2011-2012/2