Het was prachtig weer. Zoals eigenlijk de hele week al. De zon scheen, het was een graad of 12. Tijdens het longboarden op het fietspad voor mijn huis deed ik zelfs mijn trui uit. Ik voelde me bevrijd.
Meteen voelde ik ook een sluimerend schuldgevoel. Alsof het ongepast was te genieten. Alsof ik eigenlijk de hele dag stemmig op de bank zou moeten zitten, met een peinzende blik.
“It’s the end of the world as we know it / I feel fine.”
Toen ik weer naar binnen wilde, bleek mijn trui gestolen te zijn van het bankje waar ik ‘m overheen had gehangen. Toch nog een beetje ellende.
In februari nam ik me voor om elke dag een stukje te schrijven. Toen kwam corona. Nu gaat elk stukje plotseling over corona. Deze is van 25 maart.
Illustratie: Christy Luth
